Η παγκρεατίτιδα χαρακτηρίζεται από επαναλαμβανόμενα επεισόδια φλεγμονής του παγκρέατος, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε χρόνια παγκρεατίτιδα, προκαλώντας μη αναστρέψιμη βλάβη του παγκρεατικού ιστού και απώλεια ενδοκρινικής και εξωκρινικής λειτουργίας. Οι κύριες αιτίες περιλαμβάνουν κατάχρηση αλκοόλ, λιθίαση των χοληφόρων και μεταβολικούς παράγοντες, αλλά σε ένα ποσοστό των ασθενών η παγκρεατίτιδα δεν έχει εμφανή αιτία.
Η κληρονομική και ιδιοπαθής παγκρεατίτιδα εμφανίζεται συνήθως κατά την παιδική ή εφηβική ηλικία με ένα αρχικό επεισόδιο οξείας παγκρεατίτιδας, το οποίο μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια μορφή λόγω παρατεταμένης φλεγμονής και βλάβης του παγκρεατικού ιστού. Η χρόνια παγκρεατίτιδα αυξάνει τον κίνδυνο ανάπτυξης σακχαρώδη διαβήτη και καρκίνου του παγκρέατος, ιδιαίτερα σε ασθενείς που καπνίζουν ή καταναλώνουν αλκοόλ.
Ο γενετικός έλεγχος είναι πολύτιμος για την ταυτοποίηση γενετικών αιτιών παγκρεατίτιδας και τη διαφορική διάγνωση μεταξύ κληρονομικής και ιδιοπαθούς παγκρεατίτιδας, καθώς και για τον αποκλεισμό άλλων γενετικών διαταραχών όπως το Σύνδρομο Shwachman-Diamond και το Σύνδρομο Johanson-Blizzard, τα οποία μπορεί να εκδηλωθούν με επεισόδια παγκρεατίτιδας.
Η διαδικασία περιλαμβάνει:
Δείτε επίσης τις υπηρεσίες επεξήγησης των αποτελεσμάτων και συμβουλευτικής από Καθηγητές της Ιατρικής Σχολής του ΕΚΠΑ.
APOA5, APOC2, CFTR, CPA1, CTRC, FCGBP, GPIHBP1, PRSS1*, SPINK1, UBR1
Σημείωση: Επιπρόσθετα των εξωνίων των παραπάνω γονιδίων, ο γενετικός έλεγχος αναλύει δεκάδες παραλλαγές σε μη-κωδικοποιούσες περιοχές, όπως υποκινητές και ιντρόνια που επίσης μπορούν να δώσουν κλινικά αξιοποιήσιμη πληροφορία. Η ευαισθησία ανίχνευσης σημειακών παραλλαγών, indels και CNVs είναι > 99%. Η ευαισθησία για την ανίχνευση γενετικών παραλλαγών ενδέχεται να είναι ελαφρώς μειωμένη στα γονίδια που σημειώνονται με αστερίσκο (*).